«ΡΩΜΑΪΚΟΥΣ» ΤΑΦΟΥΣ (ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ) ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ ΣΤΗΝ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ, ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΑΝΘΗΔΩΝΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ. (ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΗΔΩΝΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ). ΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ 154 ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;

 

 

 Η  ΑΡΧΑΙΑ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΠΟΛΗ   ΑΝΘΗΔΩΝ, ΤΟ ΕΠΙΝΕΙΟ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ. ΧΤΙΣΤΗΚΕ  ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΗΔΩΝΑΣ  ΤΗΣ  ΒΟΙΩΤΙΑΣ.  ΚΑΝΕΝΑΣ  ΕΛΛΗΝΑΣ  ΔΕΝ  ΤΗΝ  ΞΕΡΕΙ.  ΣΗΜΕΡΑ  ΛΕΓΕΤΑΙ  Blakhiyah.

 

 

Στην αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ  πόλη  ΑΝΘΗΔΩΝ της Παλαιστίνης, με σημερινό αραβικό όνομα  πόλη Μπέιτ Λάχια, (Τελ Μπλαχία (Tell Blakhiyah).  Η πόλη ιδρύθηκε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους με αποίκους από την Ανθηδόνα της Βοιωτίας. Βρισκόταν μεταξύ της Γάζας και της Ασκαλώνος και χρησίμευε ως επίνειο της πρώτης. Κυριολεκτικά σημαίνει "ανθισμένη πόλη". Ως ελληνική πόλη διέθετε αγορά και ναούς, αφιερωμένους στην αλιεία και στη ναυπηγική τέχνη. Διέθετε Βουλή των 500 ατόμων με δικό της στρατό και επικεφαλής έναν στρατηγό.

 Ένα ρωμαϊκό νεκροταφείο 2.000 ετών με τουλάχιστον 20 πλούσια διακοσμημένους τάφους ανακαλύφθηκε κοντά στη βόρεια ακτογραμμή της Λωρίδας της Γάζας και είναι η πιο σημαντική τοπική ανακάλυψη εδώ και μια δεκαετία, σύμφωνα με τον υπουργό Αρχαιοτήτων της χώρας.

Η Λωρίδα της Γάζας, σημαντικό εμπορικό κέντρο για πολλούς πολιτισμούς από την εποχή των Αιγυπτίων και των Φιλισταίων που αναφέρονται στη Βίβλο, συνεχίζοντας με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τις Σταυροφορίες, είναι μια χώρα πλούσια σε αρχαιότητες.  (ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ  ΓΙΑ ΤΗΝ  ΑΝΘΗΔΩΝΑ, ΜΙΑ  ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ  με αποίκους από την Ανθηδόνα της Βοιωτίας.)

Τα ερείπια που ανακαλύφθηκαν σε αυτό το έδαφος αποδεικνύουν ίχνη πολιορκίας υπό τον Μέγα Αλέξανδρο, καθώς και εισβολή Μογγόλων.

 

Μέχρι στιγμής, στον νέο αρχαιολογικό χώρο έχουν εντοπιστεί 20 ρωμαϊκοί τάφοι και η ομάδα ερευνητών σχεδιάζει να σκάψει συνολικά 80 στην περίμετρο των 50 τετραγωνικών μέτρων του νεκροταφείου. Μόνο δύο από τους τάφους ανοίχτηκαν, ο ένας περιείχε οστά και ο άλλος πήλινα αγγεία.

Δεδομένου του σχήματος και των πλούσιων διακοσμήσεων, οι τάφοι πιθανότατα ανήκαν σε «υψηλά ιστάμενα άτομα» στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατά τον πρώτο αιώνα μ.Χ., δήλωσε ο Τζαμάλ Αμπού Ρίντα, γενικός διευθυντής του Υπουργείου Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Γάζας.

Σε αντίθεση με τους μουσουλμανικούς τάφους που χρονολογούνται από μεταγενέστερες περιόδους και βλέπουν από βορρά προς νότο, οι ρωμαϊκοί τάφοι είναι κατασκευασμένοι στραμμένοι από ανατολή προς δύση, είπε ο αξιωματούχος.

«Έχουμε κάνει πολλές ανακαλύψεις μέχρι στιγμής, αλλά αυτή είναι η πιο σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη τα τελευταία 10 χρόνια», είπε ο Αμπού Ρίντα.

«Η πρόσβαση στην περιοχή είναι απαγορευμένη για τους δημοσιογράφους και το ευρύ κοινό, έως ότου ο χώρος οργανωθεί και προετοιμαστεί κατάλληλα για τους επισκέπτες», ανέφερε το υπουργείο.

Η τοποθεσία, υπό την επίβλεψη μιας ομάδας Γάλλων ειδικών, ανακαλύφθηκε από μια ομάδα κατασκευαστών που έκαναν οικιστικές εργασίες σε ένα πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από την Αίγυπτο. Οι εργάτες σταμάτησαν να σκάβουν όταν ξέθαψαν μεγάλες, παλιές πέτρες και κάλεσαν αρχαιολόγους.

 

 

Οι εργάτες ενός εργοταξίου στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας ανακάλυψαν 31 τάφους της ρωμαϊκής εποχής που χρονολογούνται στον πρώτο αιώνα.

Οι τάφοι ανακαλύφθηκαν κοντά στην  αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ  πό λη  ΑΝΘΗΔΩΝ με αραβικό όνομα  πόλη Μπέιτ Λάχια, (Τελ Μπλαχία (Tell Blakhiyah)   στον χώρο του εργοταξίου σε οικιστική περιοχή. Ο Νάτζι Σαρχάν, υπάλληλος του υπουργείου Δημοσίων Έργων της Γάζας, επιβεβαίωσε την ανακάλυψη και έκανε λόγο για "αποδείξεις" της παρουσίας και άλλων τάφων στον χώρο αυτό.

Οι εργασίες κατασκευής διακόπηκαν και ειδικοί του υπουργείου Αρχαιοτήτων και Τουρισμού της Γάζας άρχισαν να καταγράφουν τις επιτύμβιες πλάκες και τα αντικείμενα, ανακοίνωσαν αξιωματούχοι.

Ένας ειδικός, που ζήτησε να μην κατονομαστεί, δήλωσε ότι οι τάφοι θεωρούνται ότι αποτελούν μέρος ενός νεκροταφείου που συνδέεται με τον γειτονικό ρωμαϊκό χώρο της Μπαλαχίγια,  (αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΗ  πόλη  ΑΝΘΗΔΩΝ με αραβικό όνομα  πόλη Μπέιτ Λάχια, (Τελ Μπλαχία (Tell Blakhiyah)

Η ανακάλυψη αυτή είναι η τελευταία χρονικά στη Γάζα όπου οι τουριστικές επισκέψεις σε αρχαιολογικούς χώρους έχουν περιοριστεί λόγω του αποκλεισμού που επέβαλε το Ισραήλ μετά την ανάληψη της εξουσίας από τη Χαμάς το 2007.

Το Ισραήλ και η Αίγυπτος, γειτονικές χώρες της Λωρίδας της Γάζας όπου ζουν σχεδόν 2,3 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, περιορίζουν αυστηρά τις εισόδους και τις εξόδους προς και από το παλαιστινιακό έδαφος.

  Τον περασμένο μήνα, βυζαντινή εκκλησία του 5ου αιώνα άνοιξε ξανά από τη Χαμάς έπειτα από χρόνια εργασιών αποκατάστασης που έγιναν με την υποστήριξη ξένων δωρητών.

 

 

Γάζα

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Από τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα και αρχαίες γραμματείες η πόλη αυτή φέρεται να κατοικείται περισσότερο από τρεις συνεχείς χιλιετίες. Πρώτη ιστορική αναφορά της γίνεται από τον Φαραώ Τούθμωση Γ΄ (της 18ης Φαραωνικής δυναστείας) δηλαδή περί το 1500 π.Χ. που σημαίνει ότι ήδη ήταν πόλη ανεπτυγμένη στην οποία κατοικούσαν οι Φιλισταίοι που κατάγονταν από την περιοχή του Αιγαίου. 

Επίσης η πόλη μνημονεύεται και στις πινακίδες της Τελ ελ-Αμάρνα που αποτελούσαν τα διπλωματικά και διοικητικά αρχεία της αρχαίας Αιγύπτου. Στη Βιβλική εποχή, τότε που κατά τους Ισραηλίτες, ο θεός Γιαχβέ αποφάσισε να τους οδηγήσει στην περιοχή αυτή, η Γάζα ήδη ήταν, όχι μόνο σημαντική πόλη αλλά και το κέντρο της λεγόμενης Πεντάπολης των Φιλισταίων οι οποίοι είχαν αποκλειστεί παλαιότερα για 350 χρόνια από τους Αιγυπτίους. Εκεί φαίνεται πως και ο βιβλικός Σαμψών έχασε τη ζωή του στα ερείπια του ναού του θεού Δαγών.

Η Γάζα κτισμένη επί της κεντρικής αρχαίας οδού "Via Maris" που συνέδεε την Αίγυπτο με την αρχαία χώρα της Παλαιστίνης ήταν επόμενο εκ της στρατηγικής αυτής θέσης της να γνωρίσει ελάχιστα διαστήματα ειρήνης σ΄ όλη σχεδόν την αρχαιότητα. Έτσι φέρεται να την κατέκτησαν κατά σειρά οι Αιγύπτιοι, οι έποικοι Ισραηλίτες, οι Ασσύριοι, οι Πέρσες, και οι Έλληνες 

Στους ελληνιστικούς χρόνους αναδείχθηκε σε σημαντικό εμπορικό λιμένα όπου και έφερε το ελληνικό όνομα Νεάπολις και που απείχε 5 χλμ. από την παλαιά πόλη. Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους που ακολούθησαν και στις αρχές της βυζαντινής Αυτοκρατορίας η πόλη γνώρισε μεγάλη περίοδο ειρήνης και μεγάλη εμπορική κίνηση.

 

 

 

 

 

Ανθηδών Παλαιστίνης

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

 

 

Η Ανθηδών ήταν αρχαία ελληνική πόλη της παραλιακής Παλαιστίνης.

Η πόλη ιδρύθηκε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους με αποίκους από την Ανθηδόνα της Βοιωτίας. Βρισκόταν μεταξύ της Γάζας και της Ασκαλώνος και χρησίμευε ως επίνειο της πρώτης. Κυριολεκτικά σημαίνει "ανθισμένη πόλη". Ως ελληνική πόλη διέθετε αγορά και ναούς, αφιερωμένους στην αλιεία και στη ναυπηγική τέχνη. Διέθετε Βουλή των 500 ατόμων με δικό της στρατό και επικεφαλής έναν στρατηγό.

Για πρώτη φορά αναφέρεται από τον Φλάβιο Ιώσηπο στην Ιουδαϊκή αρχαιολογία (8,357), όταν την κατέλαβε ο αρχηγός των Ιουδαίων Αλέξανδρος Ιανναίος και την κατέστρεψε. Το 64 π.Χ. ο Πομπήιος την απελευθέρωσε και την ξαναέκτισε ο διάδοχός του Γαβίνιος. Στη συνέχεια η Ανθηδών -μαζί με την παράκτια Παλαιστίνη- πέρασε στα χέρια της Κλεοπάτρας και ύστερα στον Αύγουστο που την παραχώρησε στον Ηρώδη. Ο τελευταίος μετονόμασε την πόλη σε Αγριππιάδα προς τιμήν του Αγρίππα στρατηγό και γαμπρό του Οκταβιανού. Κατά τη διάρκεια του Ιουδαϊκού πολέμου (66 -70 μ.Χ.), η θρησκευτική παράταξη των Ζηλωτών επιτέθηκε στην Ανθηδόνα, αλλά η επίθεσή τους αποκρούστηκε με επιτυχία και έτσι διατηρήθηκε ως ελληνιστική πόλη.

Κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. η πόλη έγινε επισκοπική έδρα, αν και η ειδωλολατρία επέζησε εκεί ως τον 5ο αιώνα κατά τον Σωζομενό (Εκκλησιαστική ιστορία 5,9). Ο τελευταίος μας πληροφορεί για κάποιον Ζήνωνα, αδελφό των μαρτύρων Νεστάβου και Ευσεβίου -που μαρτύρησαν το 362 στα χρόνια του Ιουλιανού- που κατέφυγε στην Ανθηδόνα. Οι κάτοικοι της πόλεως επειδή ήταν παγανιστές μόλις έμαθαν ότι ήταν Χριστιανός, τον έδειραν και τον οδήγησαν έξω από την πόλη. Στη συνέχεια αυτός ο Ζήνων έγινε επίσκοπος της πόλεως. Πρώτος γνωστός επίσκοπος της Ανθηδόνος υπήρξε ο Παύλος που έλαβε μέρος στις Συνόδους της Εφέσου και της Χαλκηδόνος το 431 και 451 αντίστοιχα. Στη συνέχεια ένας άλλος επίσκοπος υπήρξε ο Ευστάθιος -που έλαβε μέρος στη Σύνοδο των Ιεροσολύμων το 518- και ο Δωρόθεος σε αυτήν του 536. Την εποχή εκείνη ήταν γνωστή ως Μαϊουμάς. Δεν πρέπει να παραλειφθεί και ένας άλλος επίσκοπος ο άγιος Κοσμάς ο Μελωδός (743-752 μ.Χ.).

Πρόκειται για τη σημερινή θέση με το αραβικό όνομα Τελ Μπλαχία (Tell Blakhiyah), στη Λωρίδα της Γάζας, 2 χιλιόμετρα βορείως του λιμανιού της Γάζας, ενώ λίγο βορειότερα ένας λόφος λέγεται Teda, εκ παραφθοράς του ελληνικού ονόματος. Ανακαλύφθηκαν βάσεις τοίχου στην επιφάνεια του εδάφους και κάτω από τους αμμολόφους θραύσματα αγγείων.

 

ΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ 154 ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ;

Ποιες Ήταν Οι 154 Ελληνικές Πόλεις Της Παλαιστίνης Κατά Την Εποχή Του Ιησού Χριστού;

Οι Άγιοι Τόποι. Χάρτης του 1759 (“Terra Sancta sive Palæstina”).

Διαβάστε τις μέχρι τότε ανευρεθείσες 154 Ελληνικές πόλεις της Παλαιστίνης, κατά την εποχή του Ιησού Χριστού, η οποία περιλάμβανε τα σημερινά κράτη Ισραήλ, Ιορδανία, Λίβανο και Συρία, σύμφωνα με χάρτη του κ. Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου, Καθηγητή της Ιστορίας της Επιστήμης!.

Η Παλαιστίνη την εποχή του Χριστού.

Χάρτης του κ. Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου, Καθηγητή της Ιστορίας της Επιστήμης, ο οποίος έγινε ειδικά για το έργο μας: “Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός”.

ΟΙ 154 ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

Κατωτέρω παραθέτουμε έναν αλφαβητικό πίνακα του κ. Κων/νου Γεωργακόπουλου, Καθηγητή της Ιστορίας της Επιστήμης, ο οποίος εμφανίζει τις μέχρι τότε ανευρεθείσες 154 Ελληνικές πόλεις της Παλαιστίνης, κατά την εποχή του Ιησού Χριστού, η οποία περιλάμβανε τα σημερινά κράτη Ισραήλ, Ιορδανία, Λίβανο και Συρία.

Περιττό να πούμε ότι τις πόλεις αυτές μνημονεύουν πάρα πολλοί αρχαίοι Έλληνες, Λατίνοι και Ιουδαίοι ιστορικοί και συγγραφείς, όπως για παράδειγμα ο Ηρόδοτος, ο Διόδωρος Σικελιώτης, ο Πλούταρχος, ο Παυσανίας, ο Στοβαίος, ο Βιργίλιος , ο Ιώσηπος και άλλοι.

Ο πίνακας έχει ως ακολούθως:

1. Αβέλα Βαταναίας
2. Αβίλη (Ιορδάνης)
3. Αβίλη (Φοινίκη)
4. Αγκάλη
5. Άδρα
6. Άδουρα (Ιδουμαία)
7. Άζωτος (Ashdod: Πεντάπολις Φιλισταίων)
8. Αιαλών
9. Αιλία (Eyiat)
10. Αινών (Σαμάρεια)
11. Αίρη (Πεντάπολις Φιλισταίων)
12. Άκη
13. Ακκαρών (Πεντάπολις Φιλισταίων)
14. Ακράβατα
15. Αμάθη
16. Αμαθούς (Ιουδαία)
17. Ανθηδών (πλ. Γάζα)
18. Αντιόχεια η προ Ίππου (πλ. Τιβεριάς)
19. Αντιόχεια (Γέρασα)
20. Αντιπατρίς (Ιουδαία, ΒΔ Ιόππης)
21. Απολλωνία (μετ. Ιόππης-Καισαρείας )
22. Άραδος (εκβ. Ελευθέρου /ομοσπονδία: Τύρος, Σιδών, Άραδος)
23. Άρβηλα (Γαλιλαία)
24. Αρέθουσα (Ιδουμαία)
25. Αρέθουσα (Ιουδαία)
26. Αρεόπολις (επί Αρνώνος)
27. Αρίνδηλα (Ιτουραία)
28. Άρκη (Φοιν)
29. Αρχελαϊς (Ιουδαία)
30. Αρχελαίς (μετ. Ιεριχούς-Σκυθοπόλεως / Πτολεμαίος / Δ. Ιουδαία)
31. Ασκαλών (Asguelon /ΒΔ Γάζας)
32. Άστυρα
33. Βαιταρρούς
34. Βαλανέαι (: Λευκάς)
35. Βάλδας (Φοιν.)
36. Βάσηρα (Φοιν.)
37. Βηθανία (Δεκάπολις)
38. Βερενίκη – Πέλλα
39. Βόστρα
40. Βότρυς (Φοιν Β. Βύβλος .)
41. Bουκόλων πόλις
42. Γάβα (Ιουδαία / Α. Καισάρειας )
43. Γάβαλα (Φοιν.)
44. Γάδαρα (Δεκάπολις)
45. Γάδαρα (Ιουδαία /ΝΑ Ιόππης)
46. Γάδωρα (Δεκάπολις)
47. Γάζα (Φιλιστ. /τέως Καδύτις)
48. Γαζαίων Λιμήν (Επ. Nazle)
49. Γάζωρος
50. Γέθη (Φιλιστ. Tel – Es – Safi)
51. Γέραρα (Φιλιστ. / έδρα βασιλέων)
52. Γέρασα (Πολύβιος/30χιλ. β. Αman)
53. Γιγγλυμώτη (Φοιν)
54. Γίππα (ή Γίττα 
55. Γάαρα
56. Γυναικόσπολις
57. Δάβειρα (Γαλιλ. Τ. Φιλωτέρεια)
58. Δαμασκός (Δεκάπολις)
59. Δημητριάς (Ν. λίμνης Γεννησαρέτ)
60. Δίον (Δεκάπολις / Husn)
61. Διόσπολις (τ. Λύδδα / ΝΑ Ιόππης)
62. Δίφροι (Φοιν)
63. Δώρος (Φοιν.)
64. Έβοδα
65. Εκρών (Φιλιστ)
66. Ελαία (Φοιν. Μετ. Τύρου –Σιδώνος)
67. Ελευθερόπολις (μετ. Ιεροσόλυμα –Ασκαλόν)
68. Ελούσα (πλ. Αραβίας)
69. Έμεσα (Φοιν.)
70. Έμμαθα
71. Εσεβών
72. Επτάπηγον (Ettarga / B. λίμνης Γεννησαρέτ)
73. Ζόρα
74. Ηλιούπολις (Δεκάπολις)
75. Θήβαι
76. Θήνα (Σαμάρεια )
77. Ιάμνεια (Φιλιστ. Μετ. Αζωτη-Ιόππης/5 χιλ. ακτή / Iebna)
78. Ιεριχός (-ώς)
79. Ιήνυσας (λιμήν /Ηρόδοτος/ μετ. Γάζας –Αιγυπτ. συνόρων)
80. Ίμυρα
81. Ίνα (Δεκάπολις)
82. Ιόππη (Yafa)
83. Ιουλιάς (Βηθσαϊδά)
84. Ιππόνη (Δεκάπολις)
85. Ίππος (Δεκάπολις / πα. Γαλιλαία)
86. Ιτύκη
87. Ιωτάπατα (Γαλιλαία)
88. Κάδυτις (πλ. Θαλάσσης > Γάζα > Ιεροσόλυμα)
89. Καισάρεια (μετ. Ιόππης –Τύρου /τ. Στρατωνίς)
90. Καισάρεια η Φιλίππου (πηγές Ιορδάνου / τ. Πανιάς)
91. Κάναθα
92. Καναλά (Δεκάπολις)
93. Καπιτωλιάς
94. Κάρνη (= Κάρνιον /Φοιν.)
95. Κορεαί (Β. Ιουδαία, δεξ. Παραποτ. Ιορδάνου .Β. Ιεριχούς / Kurana)
96. Κροκοδείλων πόλις
97. Κρομμύων πόλις (πλ. Ασκαλών)
98. Λάρισα (Ιδουμαία)
99. Λαχίς
100. Λεοντόπολις (Φοιν. / μετ. Βηρυτ. – Σιδώνος)
101. Λήγιον (Leggio, πλ. Θαβώρ / 15 χιλ. Ναζαρέτ)
102. Λίσα
103. Λύδδα (Σαμάρεια (< Διόσπολις)
104. Μάζαινα
105. Μάμυις
106. Μαριαμμία (Φοιν)
107. Μάρμη
108. Μάρσιππος (Φοιν)
109. Μαρσύα (Μάρισα).
110. Μαχαιρούς (Ιουδαία / Mukawir / 60 σταδ. Ν. Θαλ.)
111. Μέδεβα
112. Νάζαρα (Ναζαρέτ / El Nazira)
113. Νεάπολις ( Nablus / Σαμάρεια)
114. Νέσσοινα
115. Νικόπολις (Emaus)
116. Νίειβις (Περαία, πλ. Τίγρητος)
117. Νόμβα (Ιουδαία)
118. Πανεάς (= Πάνειον /Φοιν)
119. Πάφανα (Δεκάπολις)
120. Πέλλα (Δεκάπολις)
121. Περιστερή (Φοιν)
122. Πέτρα (Περαία, πλ. Ιορδάνου)
123. Πέτρα (Ιδουμαία, πλ. Αραβίας)
124. Πηγαί
125. Πλάτανος (Φοιν.)
126. Πορφυρών (Φοιν,)
127. Πτολεμαίς (τ. Άκκα)
128. Πύργος Στράτωνος ( > Καισάρεια)
129. Ραφάνεια
130. Ραφία
131. Σαμουλίς
132. Σάρηπτα
133. Σεβάστεια (<Σαμάρεια / όρος Somer = Σαμάρειον)
134. Σέκελλα
135. Σελεύκεια (τ. Άβιλα /Περαία / Ιδρ. Σέλευκος Νικ.)
136. Σεπφωρίς (Γαλιλαία /Sefuri / Δοκαισάρεια)
137. Σίκυμα (Σαμάρεια)
138. Σκυθόπολις (Beth – Shan /Δεκάπολις / 600 σταδ. Ιεροσόλυμα, αρ. Ιορδάνου)
139. Σόανα (Δεκάπολις)
140. Συκαμίνων (Φοιν)
141. Σύναγγος (Φοιν.)
142. Σώζουσα
143. Τάβαι (Περαία)
144. Ταριχέαι (- εία) (Ιουδαία /Λίμνη Γεννησαρέτ)
145. Τιβεριάς (Tiberiya /Γαλιλαία)
146. Τύρος
147. Φαινά
148. Φάραθος (Γαλιλαία)
149. Φασαηλίς (Ιουδαία)
150. Φιλαδέλφεια (Δεκάπολις)
151. Φιλωτέρεια (Ν. λίμνης Γεννησαρέτ)
152. Χάλκη
153. Χαλκίς (Ιδουμαία)
154. Χαράκμωβα (Μουβουχάραξ).

 Ή ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΦΙΛΙΣΤΑΙΑΣ, ΓΑΛΙΛΛΑΙΑΣ, ΚΑΙ ΔΕΚΑΠΟΛΗΣ

Η προέλευση της ονομασίας της Παλαιστίνης είναι πολύ παλαιά, στην πραγματικότητα είναι πάνω από τριών χιλιάδων χρόνων. Το όνομα Παλαιστίνη προέρχεται από τους Φιλισταίους που είναι ελληνικό φύλο με καταγωγή από τους Αχαιούς από τη Μικρά Ασία και τα νησιά του αιγαίου πελάγους. Έφθασαν στη νότια ακτή της Παλαιστίνης σε διάφορα κύματα. Μια ομάδα έφθασε στις αρχές της ιστορικής περιόδου και εγκαταστάθηκε στη Γάζα. Μια άλλη ομάδα, προήλθε από την Κρήτη αφού είχε πρώτα απωθηθεί από τον Ράμσι ΙΙΙ το 1194 π.Χ. από μια απόπειρα εισβολής που είχαν κάνει στην Αίγυπτο. Αυτή η ομάδα των Κρητών κατέλαβε τη νότια παράκτια περιοχή, όπου ίδρυσαν πέντε πόλεις στην παράκτια πεδιάδα. Οι Φιλισταίοι ίδρυσαν αυτές τις πέντε πόλεις, και κάθε μια κυβερνιόταν από ένα βασιλιά όπως ήταν η συνήθεια των πόλεων κρατών στον ελληνικό κόσμο.Αυτές οι πόλεις ονομάστηκαν ΝκάΘ (η Πατρίδα του Γολιάθ), Αστόθ, Έκρον, Γάζα, και Ασκάλον. Η γη των Φιλισταίων ονομαζόταν από τους Εβραίους «νότος των Κρητών» ακριβώς λόγω της κυρίαρχης παρουσίας των Φιλισταίων στην περιοχή. Την εποχή του Χριστού σε ολόκληρη την Παλαιστίνη, ζούσαν 500.000 Ιουδαίοι και 3.000.000. Έλληνες! Μόνο στην πόλη της Καισαρείας ζούσαν 700.000 Έλληνες και 200.000 Ιουδαίοι. Η ξακουστή Ελληνική Δεκάπολη η κατ’ άλλους Δωδεκάπολη, αυτό το διαμάντι του Ελληνικού Πολιτισμού στην Μέση Ανατολή, αποτελούνταν από ελληνικές πόλεις, που έσφυζαν από ζωή, δημιουργία, προκοπή, πρόοδο. Όπως καταγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη οι έφηβοι Ιουδαίοι «έτρεχαν να συμμετάσχουν στην απαγορευμένη από τον νόμο χορηγία της ελληνικής παλαίστρας όταν τους καλούσε ο ήχος του δίσκου. Περιφρονούσαν τις πατροπαράδοτες εβραϊκές αξίες και εκτιμούσαν αφάνταστα τις Ελληνικές τιμές». Δύο αιώνες λοιπόν πριν από την έλευση του Χριστού η Ιερουσαλήμ είχε μετατραπεί σε μία πόλη Ελληνιστική. Βεβαίως τα επόμενα χρόνια η Ελληνική ακμή εξασθένησε με την επανάσταση των Μακκαβαίων, όμως ο Ελληνικός σπόρος είχε ήδη πέσει σε ολόκληρη την Παλαιστίνη και ο σπόρος αυτός ωρίμασε στην Γαλιλαία την εποχή του Χριστού. Ο Άγιος Κύριλλος καταγράφει ότι κατά την εποχή του Χριστού στις πόλεις της Γαλιλαίας κατοικούσαν Έλληνες. Επειδή ευρίσκεται κοντά η χώρα των Ιουδαίων προς την χώρα των Γαλιλαίων και επειδή έχουν πόλεις και κωμοπόλεις γειτονικές μεταξύ τους οι Έλληνες και εκείνοι (οι Ιουδαίοι) έκαναν συχνές τις αναμίξεις, σύχναζαν δε οι μεν προς τους δε. Στις Eλληνικές πόλεις της Γαλιλαίας και της ευρύτερης περιοχής του Ισραήλ αναφέρεται και ο Γάλλος Aκαδημαϊκός Δανιήλ Ροπς: Μέσα στον οργανισμό του Ισραήλ υπήρχε και ένα άλλο ξένο σώμα οι Eλληνικές πόλεις. Ένας αριθμός από οικισμούς πολλοί από τους οποίους σημαντικοί ήταν Eλληνικοί όχι Eβραϊκοί. Αν και οι πόλεις ευρίσκοντο υπό Ρωμαϊκή διοίκηση το Ελληνικό στοιχείο εξακολουθούσε να είναι κυρίαρχο και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν Ελληνικής καταγωγής. Το αυτό συνέβαινε και με τους μαθητές του Χριστού οι οποίοι ήταν όλοι Γαλιλαίοι πλην ενός του Ιούδα ο οποίος ήταν Ιουδαίος. Οι Γαλιλαίοι μαθητές του Χριστού είχαν ρίζες Ελληνικές και αυτό φανερώνεται όχι μόνον από την εξελληνισμένη περιοχή στην οποία κατοικούσαν ούτε από τα Αρχαία Ελληνικά ονόματά τους, -Φίλιππος Πέτρος Ανδρέας Σίμων Ιωάννης (εκ του Ίωνας) Θωμάς (εκ του θώμα=θαύμα) αλλά και από την ακριβή γενεαλογία τους η οποία καταγράφηκε στις αρχές του 3ου μ Χ αιώνα από τον Επίσκοπο Τύρου Δωρόθεο. Η καταγραφή του Επισκόπου Δωροθέου ο οποίος έζησε μεταξύ 2ου και 3ου μ Χ αιώνα περιλαμβάνεται στην Χρονογραφία με τίτλο Chronicon Paschale (εκδόσεις Βόννης και Βενετίας) και αποκαλύπτει ότι όλες οι μητέρες των μαθητών του Χριστού είχαν Αρχαία Ελληνικά ονόματα. Τα έθιμα και η γλώσσα των κατοίκων της Γαλιλαίας διάφεραν από των άλλων Ιουδαίων, γιατί έρχονταν σε επαφή με γειτονικούς λαούς. Είχαν έρθει σ' επιμειξία με Ασσύριους και Φοίνικες. Ο Ησαΐας την ονόμαζε "Γαλιλαία των Εθνών" για το έντονο ειδωλολατρικό στοιχείο της. Μεγάλη ήταν κι η επίδραση του ελληνικού στοιχείου στην περιοχή.Απόκτησε κοσμοϊστορική σημασία, γιατί ήταν ο τόπος γέννησης και δράσης του Χριστού και οι περισσότεροι μαθητές του ήταν Γαλιλαίοι (Ανδρέας, Φίλιππος, Πέτρος, Ιωάννης, Ιάκωβος, Ναθαναήλ). Την εποχή του Χριστού, (1ος αιώνας, μ.Χ.) η Γαλιλαία περιελάμβανε, κατά τον Ιώσηπο, 15 πόλεις οχυρωμένες και 204 χωριά, όλα σε πλήρη ακμή. Ο όρος Δεκάπολις (δέκα πόλεις) αναφέρεται σε μια γεωγραφική περιοχή της Παλαιστίνης, επί το πλείστον ανατολικά του ποταμού Ιορδάνη, όπου κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή υπήρχε ένας αριθμός ελληνιστικών πόλεων. Υπήρχε και άλλη Δεκάπολις, στην Ισαυρία της νότιας Μικράς Ασίας. Στις πηγές αναφέρεται πάντα με την έννοια γεωγραφικής περιφέρειας ως «περιοχή Δεκαπόλεως». Αναφέρεται και ως συνασπισμός, ομοσπονδία ή συμμαχία πόλεων, Η περιοχή της Δεκάπολης έχει σημαντική θέση στην ιστορία των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Η περιοχή της Δεκάπολης περιλάμβανε κατοικήσεις που θεωρούνταν πόλεις από κάθε άποψη. Αποτελούσαν μια εδαφική συνέχεια που εκτεινόταν από το Δίον στο βορρά έως τη Φιλαδέλφεια (σημερινό Αμμάν) στο νότο και από τη Σκυθόπολη (Beth-Shean) στα δυτικά μέχρι τα όρια της ερήμου στα ανατολικά. Οι περισσότερες από τις πόλεις ιδρύθηκαν κατά τη διάρκεια της περιόδου των Σελευκιδών, αλλά τα Γάδαρα, η Σκυθόπολις, η Πέλλα και η Φιλαδέλφεια προφανώς ιδρύθηκαν από τους Πτολεμαίους. Η πιο αρχαία και αξιόπιστη ιστορική πηγή για τη Δεκάπολη είναι ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος. Στο βιβλίο του Naturalis Historia αναφέρει ότι κοντά στην Ιουδαία, προς την κατεύθυνση της Συρίας, εκτείνεται η «περιοχή της Δεκάπολης», που ονομάστηκε έτσι λόγω του αριθμού των πόλεων που περιείχε. Οι πόλεις ήταν οι εξής: Γέρασα, Σκυθόπολη, Αντιόχεια (του Ίππου), Γάδαρα, Πέλλα, Φιλαδέλφεια (Αμμάν, πρωτεύουσα της Ιορδανίας), Δίον (Καπιτωλιάς), Καναβάτη Συρίας, Ραφάνα Ιορδανίας (Άβιλα), Δαμασκός, η πρωτεύουσα της σημερινής Συρίας (βορειότερα), Έναν κατάλογο πόλεων δίνει και ο Φλάβιος Ιώσηπος. Τα ονόματα που εμφανίζονται στις πολυάριθμες επιγραφές που βρέθηκαν στην περιοχή δεν μας πληροφορούν τίποτα για την εθνοτική σύνθεση των κατοίκων, διότι τόσο οι Ναβαταίοι όσο και οι Εβραίοι είχαν την τάση να υιοθετούν ελληνικά ονόματα. το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ήταν εξελληνισμένο και οι κάτοικοι θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως πολίτες μιας «πόλης» (polis στην πηγή) από κάθε άποψη. Η ρωμαϊκή διοίκηση ευνόησε την ανεξαρτησία αυτών των πόλεων τις οποίες ενέταξε στην Provincia Syria. Κάποτε οι ρωμαϊκές αρχές μετέφεραν τον/την Ίππο/Ιππώνη και τη Γάδαρα στην περιοχή που διοικούσε ο Ηρώδης. Αυτό δεν ήταν καθόλου ευχάριστο για τους κατοίκους των εν λόγω πόλεων, και κατά το έτος 20 π.Χ., οι κάτοικοι της Γάδαρα ζήτησαν να φύγουν από τη διοίκηση του Ηρώδη και να επανέλθουν στην Provincia Syria. Μετά τη διάλυση του βασιλείου των Ναβαταίων από τον Τραϊανό (106 μ.Χ.), η περιοχή περιλήφθηκε στη νέα επαρχία της Αραβίας. Τα Ευαγγέλια αναφέρουν ότι μεταξύ του πλήθους που ακολούθησε τον Χριστό ήταν και άτομα από τη Δεκάπολη, η οποία αναφέρεται και ως «πέραν του Ιορδάνου». Η πρώτη περιοδεία του Χριστού εκτός Γαλιλαίας έγινε στη Δεκάπολη στα Γάδαρα ή την Γέρασα. Ο Μάρκος αναφέρει το θαύμα της θεραπείας του δαιμονισμένου στη Δεκάπολη, με τη μεταβίβαση των δαιμόνων σε μια αγέλη γουρουνιών. Στην περιοχή της Δεκάπολης ανήκει γεωγραφικά και η λίμνη της Γαλιλαίας ή Τιβεριάδας. Η πλέον γνωστή αναφορά στην παρουσία χριστιανών στην Υπεριορδανία είναι η φυγή τους από την Ιερουσαλήμ προς την Πέλλα πριν από την επανάσταση των Εβραίων του 66-70. Την ίδια εποχή, ομάδες Εβραίων κατέστρεψαν τις πόλεις της περιοχής, περιλαμβανομένης της Πέλλας. Είναι πιθανό ότι έγινε και δεύτερη έξοδος χριστιανών προς την Πέλλα κατά τη δεύτερη εξέγερση των Εβραίων (132-135) όταν ο Αδριανός απαγόρευσε στους Εβραίους να εισέρχονται στην Ιερουσαλήμ. Ο Ευσέβιος επικαλείται ως πηγή της δεύτερης φυγής των Χριστιανών τον Αρίστωνα τον Πελλαίο (2ος αι.). Υπάρχει μια αρχαία παράδοση, καταγεγραμμένη από τον Ευσέβιο, ότι στην Υπεριορδανία ζούσε ένας αριθμός ατόμων από την οικογένεια του Ιησού. Στην Υπεριορδανία παρουσιάστηκαν και κάποιες χριστιανικές αιρέσεις των οποίων σώζονται κείμενα. Στην περιοχή είναι ελάχιστα τα χριστιανικά αρχαιολογικά ευρήματα πριν από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Υπάρχουν όμως πολλά χριστιανικά μνημεία (ναοί κλπ) που χρονολογούνται μετά την εποχή του Κωνσταντίνου, οπότε και επιτράπηκε η χριστιανική λατρεία. Αυτό δείχνει ότι ήδη υπήρχε μεγάλος αριθμός χριστιανών στην περιοχή. Η εγκατάσταση των πρώτων χριστιανών στη Δεκάπολη συνέβαλε στον εξελληνισμό της Εκκλησίας.

http://users.sch.gr/aiasgr/Eguklopaideia/Israhl/Galilaia.htm

http://www.pronews.gr/portal/o/41562

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Δεκάπολις

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

http://slamachalas.blogspot.com/2016/10/blog-post_19.html

Μέσα στον οργανισμό του Ισραήλ υπήρχε και ένα άλλο ξένο σώμα, οι ελληνικές πόλεις. Ορισμένος αριθμός από οικισμούς, πολλοί από τους οποίους σημαντικοί, ήταν ελληνικοί και όχι εβραϊκοί. Άλλοι είχαν ιδρυθεί την εποχή που οι απόγονοι των στρατηγών του Μεγαλέξανδρου, οι Λαγίδες από την Αίγυπτο και οι Σελευκίδες από την Συρία, κρατούσαν στα χέρια τους την Παλαιστίνη, όπου είχαν εγκαταστήσει διάφορους δήμους με έλληνες μετανάστες. Αποτελούσαν τη Δεκάπολη, μια ομοσπονδία από δέκα πόλεις...

Μία από αυτές βρισκόταν στα δυτικά του Ιορδάνη, η παλιά Μπεθ – Σεάν που την μετονόμασαν Σκυθόπολη, γιατί θυμούνταν ότι οι φοβεροί νομάδες στη μεγάλη τους επιδρομή τον 7^ο αιώνα, είχαν εγκαταστήσει εκεί μια φρουρά. Οι άλλες βρίσκονταν στην Υπεριορδανία και οι κυριότερες ήταν η Ίππος, η Γέρασα, η Πέλλα, η Γάδαρα, η Φιλαδέλφεια. Η Δαμασκός, παρόλο που βρισκόταν πολύ μακριά, στη Συρία, αποτελούσε μέρος της Δεκάπολης.

Ο Πομπήιος αναγνώρισε σε όλες την κοινοτική αυτονομία, κάτω από την άμεση ηγεμονία της Ρώμης. Ο εξιουδαϊσμός, που συνεχίστηκε με τους Μακκαβαίους, επιβράδυνε την ανάπτυξη του εξελληνισμού˙ ωστόσο ούτε και ο Αλέξανδρος ο Ιανναίος δεν κατόρθωσε να υποτάξει τους Έλληνες της Δεκάπολης: η Πέλλα προτίμησε να την καταστρέψουν παρά να ασπασθεί τον Ιουδαϊσμό. Ο Ηρώδης τα πήγαινε καλά με τις ελληνικές πόλεις οι οποίες, την εποχή του Ιησού, έπαιξαν σημαντικό πολιτικό ρόλο˙ συνεργάζονταν χωρίς να υποτάσσονται στο βασιλιά της Ιουδαίας.

Και άλλες ελληνικές ή ελληνίζουσες πόλεις είχαν ιδρυθεί στα παράλια από την Πτολεμαΐδα, την παλιά Άκκα (Άκρα) ως τη Γάζα. Η Καισάρεια, που ο Ηρώδης ο Μέγας μετέτρεψε σε πρώτο λιμάνι της Παλαιστίνης, ήταν κατά τα τρία τέταρτα ελληνική. Η Συχέμ, που την ξανάχτισε ο Ηρώδης με το όνομα Σεβάστεια, είχε και αυτή ελληνικά στοιχεία σε μεγάλο ποσοστό. Κι όταν ιδρύθηκε η Τιβεριάδα, στις όχθες της λίμνης, τον πληθυσμό της τον αποτελούσαν Έλληνες στο μεγαλύτερο μέρος του, κυρίως διότι, όταν ο Ηρώδης Αντύπας διάλεγε την τοποθεσία, διέπραξε το λάθος να περιλάβει ένα παλιό νεκροταφείο, πράγμα που για τους Εβραίους αποτελούσε μίασμα και ήταν αρνητικό στοιχείο. Η Σέπφωρις, η πρωτεύουσα της Γαλιλαίας, ήταν στην ουσία ελληνική και αυτή.

Σε όλες αυτές τις πόλεις, παρόλο που βρίσκονταν πάνω σε παλαιστινιακό έδαφος, μόλις που ανέχονταν τους Εβραίους. Στη Γέρασα, για παράδειγμα, δε βρέθηκε παρά μόνο μια μικροσκοπική συναγωγή. Με την πιο μικρή αφορμή ξεσπούσαν διαμάχες ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ισραηλίτες, ακόμα και συμπλοκές και εξεγέρσεις, που πολλές φορές κατέληγαν σε βιαιότητες. Στην Καισάρεια σημειώθηκαν πολλές τέτοιες βιαιότητες και ιδιαίτερα όταν οι Ρωμαίοι διαδέχτηκαν τον Ηρώδη το Μέγα στον έλεγχο της πόλης και εγκατέστησαν σκόπιμα σ’ αυτήν στρατεύματα, που είχαν στρατολογήσει στη Σαμάρεια.

ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΤΑΝΙΕΛ ΡΟΠΣ  «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΣΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΗΜ. Ν. ΠΑΠΑΔΗΜΑ, ΑΘΗΝΑ 1988      

ΝΤΑΝΙΕΛ ΡΟΠΣ

Γεννήθηκε το 1901 στο Επινάλ της Γαλλίας.

Δίδαξε ιστορία και το 1944 παραιτήθηκε για να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο έργο του, του μυθιστοριογράφου και του ιστορικού.

Εκλέχτηκε το 1955 μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.

Πέθανε τον Ιούλιο του 1965.

Έργα του, «Η ανησυχία μας», «Ο λαός της Βίβλου», «Ο Ιησούς και η εποχή του», «Μια μάχη για το Θεό» κ.λ.π. 

Η ΓΑΛΙΛΑΙΑ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Την εποχή του Χριστού σε ολόκληρη την Παλαιστίνη, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές ζούσαν 500.000 Ιουδαίοι και 3.000.000. Έλληνες! Μόνο στην πόλη της Καισαρείας ζούσαν 700.000 Έλληνες και 200.000 Ιουδαίοι. Η ξακουστή Ελληνική Δεκάπολη η κατ’ άλλους Δωδεκάπολη, αυτό το διαμάντι του Ελληνικού Πολιτισμού στην Μέση Ανατολή, αποτελούνταν από τις εξής ελληνικές πόλεις, που έσφυζαν από ζωή, δημιουργία, προκοπή, πρόοδο:
 - Δαμασκός, - Φιλαδέλφεια, - Ράφανα, - Σκιθούπολη, - Γάδαρα, - Ίππος, - Δίον, - Πέλλα, - Κάνατα, - Ηλιούπολη, - Άβυλα, - Σόανα, - Ίνα, - Άδρα, - Γάδορα

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ:
Η επαρχία της Γαλιλαίας στην οποία γεννήθηκε μεγάλωσε και δίδαξε ο Ιησούς όπως και οι γειτονικές επαρχίες της Δεκαπόλεως και της Περαίας, ήταν κατά την εποχή εκείνη πλήρως εξελληνισμένες καθώς για διάστημα τριών αιώνων προ της Ελεύσεως του Χριστού, ευρίσκοντο... υπό την διοίκηση αρχικά των Πτολεμαίων και αργότερα των Σελευκιδών απογόνων της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η Ελληνιστική περίοδος διήρκεσε στην....Παλαιστίνη κατά την περίοδο 332-63 π Χ. Η πλειονότητα λοιπόν των πόλεων της Γαλιλαίας όπως και των άλλων επαρχιών που συνόρευαν με την Ιουδαία ήταν Ελληνιστικές χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σ’ αυτές κατοικούσαν μόνον Έλληνες.
Στις ίδιες πόλεις κατοικούσαν Ιουδαίοι, Σύροι, Παλαιστίνιοι και Άραβες, όμως η οργάνωση των πόλεων και ο τρόπος ζωής ήταν Ελληνικά. Επίσης με σύσταση του Πτολεμαίου διατάχθηκαν οι γειτονικές Ελληνικές πόλεις να υποχρεώνουν τους Ιουδαίους να τηρούν τα έθιμα των Ελλήνων, ψήφισμα δε εξέπεσεν είς τας αστυγείτονας πόλεις Ελληνίδας Πτολεμαίου υποτιθεμένου την αυτήν αγωγήν κατά των Ιουδαίων άγειν και σπλαγνίζειν Β' Μακκαβαίων 6. 8. Οι ίδιοι οι Ιουδαίοι καταγράφουν στην Βίβλο ότι γύρω από την Ιουδαία υπήρχαν Ελληνικές πόλεις.
Η εποχή στην οποία αναφέρεται το απόσπασμα είναι περί το 170 π Χ και ο Κυβερνήτης που έδωσε την διαταγή να τηρούνται τα Ελληνικά έθιμα ήταν ο Πτολεμαίος ο Δ΄. Ακριβώς την ίδια διαταγή κατά την ίδια χρονική περίοδο είχε δώσει και ο φιλέλληνας Αρχιερέας των Ιουδαίων Ιάσων αυτή την φορά όχι για τις γειτονικές Ελληνικές πόλεις αλλά για τις ίδιες τις πόλεις της Ιουδαίας:
Κι ο Ιάσων με την εξουσία που του δόθηκε υποχρέωσε τους συμπατριώτες του να ζουν όπως οι Έλληνες. ( Β΄ Μακκαβαίων 4. 10 ). Ακόμη και οι ίδιοι οι Ιουδαίοι είχαν αρχίσει να ακολουθούν τον Ελληνικό τρόπο ζωής. Ο φιλέλλην Αρχιερέας των Ιουδαίων Yeshua ο οποίος μετέτρεψε το όνομά του στο Ελληνικό Ιάσων ζήτησε από τον Βασιλέα Αντίοχο τον Επιφανή την άδεια αλλά και την βοήθειά του να μετατρέψει την Ιερουσαλήμ σε πόλη Ελληνική ,και την έλαβε. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ίδρυσε στην Ακρόπολη της πόλης Ελληνικό Γυμνάσιο Παλαίστρα και Εφηβείο και ώθησε τους «κράτιστους των εφήβων» να ακολουθούν τα Ελληνικά ιδεώδη.
Όπως καταγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη την εποχή εκείνη ( 170 π Χ ) οι έφηβοι Ιουδαίοι «έτρεχαν να συμμετάσχουν στην απαγορευμένη από τον νόμο χορηγία της παλαίστρας όταν τους καλούσε ο ήχος του δίσκου. Περιφρονούσαν τις πατροπαράδοτες αξίες και εκτιμούσαν αφάνταστα τις Ελληνικές τιμές» Δύο αιώνες λοιπόν πριν από την έλευση του Χριστού η Ιερουσαλήμ είχε μετατραπεί σε μία πόλη Ελληνιστική. Βεβαίως τα επόμενα χρόνια η Ελληνική ακμή εξασθένησε με την επανάσταση των Μακκαβαίων, όμως ο Ελληνικός σπόρος είχε ήδη πέσει σε ολόκληρη την Παλαιστίνη και ο σπόρος αυτός ωρίμασε στην Γαλιλαία την εποχή του Χριστού.
Ο Άγιος Κύριλλος καταγράφει ότι κατά την εποχή του Χριστού στις πόλεις της Γαλιλαίας κατοικούσαν Έλληνες. Επειδή ευρίσκεται κοντά η χώρα των Ιουδαίων προς την χώρα των Γαλιλαίων και επειδή έχουν πόλεις και κωμοπόλεις γειτονικές μεταξύ τους οι Έλληνες και εκείνοι ( οι Ιουδαίοι ) έκαναν συχνές τις αναμίξεις, σύχναζαν δε οι μεν προς τους δε ( Κύριλλος Ερμηνεία εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον τόμος 2 σελίδα 308 ).
Στις Eλληνικές πόλεις της Γαλιλαίας και της ευρύτερης περιοχής του Ισραήλ αναφέρεται και ο Γάλλος Aκαδημαϊκός Δανιήλ Ροπς: Μέσα στον οργανισμό του Ισραήλ υπήρχε και ένα άλλο ξένο σώμα οι Eλληνικές πόλεις. Ένας αριθμός από οικισμούς πολλοί από τους οποίους σημαντικοί ήταν Eλληνικοί όχι Eβραϊκοί.
Άλλοι είχαν ιδρυθεί την εποχή που οι απόγονοι των Στρατηγών του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι Λαγίδες από την Αίγυπτο και οι Σελευκίδες από την Συρία κρατούσαν στα χέρια τους την Παλαιστίνη όπου είχαν εγκαταστήσει διάφορους δήμους με Έλληνες μετανάστες. Αποτελούσαν την Δεκάπολη μία Ομοσπονδία από δέκα πόλεις ο Ίππος η Γέρασα η Πέλλα τα Γάδαρα η Φιλαδέλφεια και άλλες Ελληνικές πόλεις είχαν ιδρυθεί στα παράλια από την Πτολεμαΐδα την παλιά Άκκα ως την Γάζα. Η Καισάρεια που ο Ηρώδης ο Μέγας μετέτρεψε σε πρώτο λιμάνι της Παλαιστίνης ήταν κατά τα τρία τέταρτα Ελληνική. Και όταν ιδρύθηκε η Τιβεριάδα στις όχθες της λίμνης τον πληθυσμό της τον αποτελούσαν Έλληνες στο μεγαλύτερο μέρος του. Η Σεπφωρίς, η πρωτεύουσα της Γαλιλαίας, ήταν στην ουσία και αυτή Ελληνική πόλη Δανιήλ Ροπς (Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη σελίδα 52-53) Οι εξελληνισμένες πόλεις της Γαλιλαίας και ευρύτερα της Παλαιστίνης παρέμεναν ακμάζουσες και κατά την εποχή του Χριστού.
Αν και οι πόλεις ευρίσκοντο υπό Ρωμαϊκή διοίκηση το Ελληνικό στοιχείο εξακολουθούσε να είναι κυρίαρχο και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν Ελληνικής καταγωγής. Το αυτό συνέβαινε και με τους μαθητές του Χριστού οι οποίοι ήταν όλοι Γαλιλαίοι πλην ενός του Ιούδα ο οποίος ήταν Ιουδαίος.
Οι Γαλιλαίοι μαθητές του Χριστού είχαν ρίζες Ελληνικές και αυτό φανερώνεται όχι μόνον από την εξελληνισμένη περιοχή στην οποία κατοικούσαν ούτε από τα Αρχαία Ελληνικά ονόματά τους, -Φίλιππος Πέτρος Ανδρέας Σίμων Ιωάννης (εκ του Ίωνας) Θωμάς (εκ του θώμα=θαύμα) αλλά και από την ακριβή γενεαλογία τους η οποία καταγράφηκε στις αρχές του 3ου μ Χ αιώνα από τον Επίσκοπο Τύρου Δωρόθεο.
Η καταγραφή του Επισκόπου Δωροθέου ο οποίος έζησε μεταξύ 2ου και 3ου μ Χ αιώνα περιλαμβάνεται στην Χρονογραφία με τίτλο Chronicon Paschale (εκδόσεις Βόννης και Βενετίας) και αποκαλύπτει ότι όλες οι μητέρες των μαθητών του Χριστού είχαν Αρχαία Ελληνικά ονόματα:
Ιεροκλεία η μητέρα του Ιωάννη και του Ιακώβου Σοφία η μητέρα του Φιλίππου Ρέα η μητέρα του Θωμά Ουρανία η μητέρα του Βαρθολομαίου Ευτυχία η μητέρα του Ιακώβου του Αλφαίου Χειροθεία η μητέρα του Ματθαίου Αμμία (=μητέρα) η μητέρα του Σίμωνος του Κανανίτη Σελήνη η μητέρα του Θαδδαίου Ιωάννα (εκ του Ίωνα) η μητέρα του Πέτρου και του Ιακώβου (Στην καταγραφή του Δωροθέου δεν αναφέρονται τα ονόματα της μητέρας του Σίμωνα του ζηλωτή και της μητέρας του Ιούδα ).
Όσον αφορά στους πατέρες των μαθητών του Χριστού στην καταγραφή του Δωροθέου περιλαμβάνονται μερικές ακόμη Αρχαίες Ελληνικές ονομασίες όπως Διοφάνης Σωσθένης Άνδρων Ζήνων Αλφαίος Ιωνάς (εκ του Ίωνας) και Ζεβεδαίος (εκ του Ζευς+Ιδαίος) Παρακάτω τοποθετείται ο ιστορικός χάρτης των ελληνικών πόλεων της Παλαιστίνης, που σημειώνονται με τ

 https://www.stipsi.gr/hellas/iisus.htm

Η αρχαία Ανθηδόνα σε κίνδυνο

http://anaskafi.blogspot.com/2013/05/blog-post_8911.html

 

H Unesco και οι εμπειρογνωμόνες στη Λωρίδα της Γάζας ανησυχούν για τις πρόσφατες κατασκευαστικές εργασίες που διεξάγονται από τη Χαμάς κατά μήκος της ακτής της πόλης της Γάζας, όπου βρίσκονται τα ερείπια του αρχαίου λιμανιού της Ανθηδόνας.

 

Τοπικές πηγές αναφέρουν ότι αρκετές μπουλντόζες εργάζονται στην περιοχή, αυξάνοντας τους φόβους ότι θα μπορούσε να βλάψει τους υπόγειους αρχαιολογικούς θησαυρούς. 

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα al-Monitor, η Ezzedine al-Qassam, δηλαδή η ένοπλη πτέρυγα της Χαμάς, σκοπεύει να οικοδομήσει μια νέα στρατιωτική εγκατάσταση στην περιοχή.

 

Η αρχαία Ανθηδόνα ηλικίας 3.000 ετών αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Μεσογείου. Στον αρχαιολογικό της χώρο περιλαμβάνονται ψηφιδωτά και κίονες από τους Ρωμαϊκούς και Βυζαντινούς χρόνους.

 

Η πόλη ιδρύθηκε κατά τους ελληνιστικούς χρόνους με αποίκους από την Ανθηδόνα της Βοιωτίας. Βρισκόταν μεταξύ της Γάζης και της Ασκαλώνος και χρησίμευε για επίνειο της πρώτης. Κυριολεκτικά σημαίνει "ανθισμένη πόλη". Ως ελληνική πόλη διέθετε αγορά και ναούς, αφιερωμένους στην αλιεία και στη ναυπηγική τέχνη. Διέθετε Βουλή των 500 ατόμων με δικό της στρατό και επικεφαλής έναν στρατηγό.

Για πρώτη φορά αναφέρεται από τον Φλάβιο Ιώσηπο στην Ιουδαϊκή αρχαιολογία, όταν την κατέλαβε ο αρχηγός των Ιουδαίων Αλέξανδρος Ιανναίος και την κατέστρεψε. Το 64 π.Χ. ο Πομπήιος την απελευθέρωσε και την ξαναέκτισε ο διάδοχός του Γαβίνιος. Στη συνέχεια η Ανθηδών -μαζί με την παράκτια Παλαιστίνη- πέρασε στα χέρια της Κλεοπάτρας και ύστερα στον Αύγουστο που την παραχώρησε στον Ηρώδη. Ο τελευταίος μετονόμασε την πόλη σε Αγριππιάδα προς τιμήν του Αγρίππα στρατηγό και γαμπρό του Οκταβιανού. Κατά τη διάρκεια του "Ιουδαϊκού πολέμου" (66 -70 μ.Χ.) η θρησκευτική παράταξη των Ζηλωτών επιτέθηκε στην Ανθηδόνα, αλλά η επίθεσή τους αποκρούστηκε με επιτυχία και έτσι διατηρήθηκε ως ελληνιστική πόλη.

 

Κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ. η πόλη έγινε επισκοπική έδρα, αν και η ειδωλολατρία επέζησε εκεί ως τον 5ο αιώνα κατά τον Σωζομενό. Ο τελευταίος μας πληροφορεί για κάποιον Ζήνωνα, αδελφό των μαρτύρων Νεστάβου και Ευσεβίου -που μαρτύρησαν το 362 στα χρόνια του Ιουλιανού- που κατέφυγε στην Ανθηδόνα. Οι κάτοικοι της πόλεως επειδή ήταν παγανιστές μόλις έμαθαν ότι ήταν Χριστιανός, τον έδειραν και τον οδήγησαν έξω από την πόλη. Στη συνέχεια αυτός ο Ζήνων έγινε επίσκοπος της πόλεως. Πρώτος γνωστός επίσκοπος της Ανθηδώνος υπήρξε ο Παύλος που έλαβε μέρος στις Συνόδους της Εφέσου και της Χαλκηδόνος το 431 και 451 αντίστοιχα. Στη συνέχεια ένας άλλος επίσκοπος υπήρξε ο Ευστάθιος -που έλαβε μέρος στη Σύνοδο των Ιεροσολύμων το 518- και ο Δωρόθεος σε αυτήν του 536. Την εποχή εκείνη ήταν γνωστή ως Μαϊουμάς. Δεν πρέπει να παραλειφθεί και ένας άλλος επίσκοπος ο άγιος Κοσμάς ο Μελωδός (743-752 μ.Χ.).

 

Πρόκειται για τη σημερινή πόλη του Ισραήλ Tell Blakhiyah -2 χιλιόμετρα βορείως του λιμανιού της Γάζας-, ενώ λίγο βορειότερα ένας λόφος λέγεται Teda, εκ παραφθοράς του ελληνικού ονόματος. Ανακαλύφθηκαν βάσεις τοίχου στην επιφάνεια του εδάφους και κάτω από τους αμμολόφους θραύσματα αγγείων.

Υψηλόβαθμος αξιωματούχος του παλαιστινιακού υπουργείου Eσωτερικών δήλωσε ότι το έργο αφορά μόνο μια περιορισμένη περιοχή και θα είναι μικρής διάρκειας. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, σε κάθε περίπτωση, η επίσημη κυβέρνηση της Χαμάς, θα δώσει την δέουσα προσοχή έτσι ώστε να μην βλάψει τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που θα έχουν θαφτεί στην περιοχή.

 

Ωστόσο, σειρά ακτιβιστών έχουν ζητήσει από τον πρωθυπουργό της Χαμάς, Ismail Haniyeh και την Unesco να παρέμβει για την πρόληψη ζημιών στην αρχαία περιοχή του λιμανιού.

 

 

Μία δήλωση που αποκρύφθηκε από τα διεφθαρμένα ΜΜΕ: Δένδιας ενώπιον Τούρκου πρέσβη: «Δεν πρόκειται να κάνουμε ποτέ έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων στο Αιγαίο».

 ΕΡΝΤΟΓΑΝ: "ΘΑ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΦΙΛΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΜΠΕΝΕΤ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΑΕΡΙΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ". Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τον Bennett.

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΗΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΕΡΓΚΕΪ ΣΟΪΓΚΟΥ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΟΤΙ Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕΙ ΠΥΡΗΝΙΚΑ ΟΠΛΑ. (Για σύγκριση: το Α.Ε.Π. της Ελλάδος ήταν το 2020 165,830 δις ΕΥΡΩ και το Α.Ε.Π. της Ουκρανίας μόνο 155,600 δις ΔΟΛΛΑΡΙΑ).

ΖΗΝΩΝ ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ