08 Ιανουαρίου 2024

ΟΙ «ΕΛΛΗΝΕΣ» ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΧΘΕΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟ. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΙΩΑΝΝΗΣ (ΓΙΕΧΩΧΑΝΑΝ) ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΪΚΟ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΙ ΣΤΑ ΕΒΡΑΪΚΑ «Ο ΙΕΧΩΒΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟΣ». ΓΙΟΡΤΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟ ΙΕΧΩΒΑ ΣΑΣ.

 

 

Ιπτάμενο φέρετρο με ρωγμές και πτέρυγες έτοιμες να αποκολληθούν το εκπαιδευτικό αεροσκάφος που συνετρίβει στη Καλαμάτα

 

 

 Ο  ΙΩΑΝΝΗΣ  Ο  ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ,  Ο  ΝΑΖΙΡΑΙΟΣ  ΕΞΑΔΕΛΦΟΣ  ΤΟΥ  ΙΗΣΟΥ.

«Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Λουκά ο Ιωάννης ήταν γιος του ΙΟΥΔΑΙΟΥ ΙΕΡΕΑ Ζαχαρία (Λουκάς 1, 7) και της Ελισάβετ (Λουκάς 1, 5). ΠΟΥ  ΗΤΑΝ  ΣΥΓΓΕΝΗΣ  ΤΗΣ  ΘΕΟΤΟΚΟΥ. 
Οι γονείς του ανήκαν σε ΙΕΡΑΤΙΚΕΣ  οικογένειες. (Δηλαδή  σε  οικογένειες  του  Ιουδαϊκού  Σανχεντρίν  !  ).  Ο Ιωάννης συνελήφθη στην κοιλία της Ελισάβετ έξι μήνες νωρίτερα από τον  Ιησού, ενώ ήταν και ξάδελφός του, αφού Ελισάβετ και Θεοτόκος ήσαν ξαδέλφες. ΛΟΥΚΑΣ  Ι,  34-36  Ό Ιωσήφ ό Μνήστωρ ήτο πρώτος εξάδελφος της Θεοτόκου Μαρίας. Ή Ελισάβετ, ή μητέρα του Τιμίου Προδρόμου, ήτο πρώτη εξαδέλφη της Θεοτόκου Μαρίας. Ό Τίμιος Πρόδρομος ήτο δεύτερος εξάδελφος του Ιησού Χριστού, κατά το ανθρώπινο, με τον όποιον είχε εξ μήνες διαφορά ηλικίας».  ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Ο  αρχιερέας Γαμαλιήλ, ξεκινώντας το πείραμα του Χριστιανισμού ήθελε  να  δημιουργήσει  μία  κοινωνική  χημεία  προσδοκίας.  Ήθελε  να  ξυπνήσει  στον  ιουδαϊκό  λαό  ένα  φλογερό  μεσσιανικό  κλίμα,  εντός του  οποίου  θα  δρούσε  ο  Ναζιραίος Ιησούς.  Χρειαζόταν  μία  πρόδρομη  δράση,  έτσι  ώστε  να  μπορεί  να  εκτιμήσει  τις  κοινωνικές  αντιδράσεις  και  να  αναπροσαρμόσει  την  επακολουθούσα  δράση του  Ιησού.  Γι  αυτό  χρησιμοποίησε  τον  εξάδελφο  του  Ιησού  Ναζιραίο  Ιωάννη.  Το Πανεπιστήμιο  του Γαμαλιήλ  είχε ψάξει πολύ για  να βρει  τα  κατάλληλα  πρόσωπα (δηλαδή  νέους,  εκπαιδευμένους  και  «αφιερωμένους»)  που  θα  διακινδύνευαν  αναλαμβάνοντας  δράση.  Οι  Ναζίρ, χρισμένοι  ή  χριστοί στον  ναό  ή  σε  ανάδοχες  οικογένειες  ήταν  αρκετοί και  μπορούσαν  να  επανδρώσουν  τις  ομάδες  εκτέλεσης  των  σοφών σχεδιαστών.  Ήταν  οι  κατάλληλες  δεξαμενές  ηρώων,  ένας  ορατός  βραχίονας  ενός  αόρατου  διευθυντηρίου. 

Ο  Γαμαλιήλ  προσπαθούσε με  τον  Ναζιραίο  Ιωάννη  να  ξεσηκώσει  τις  βαθειά  ριζωμένες  προσδοκίες  του  ιουδαϊκού  λαού,  για  την  επικείμενη  επάνοδο  στην  γη  του  προφήτη  Ηλία.  Έτσι  υποχρεώθηκε  ο  Ναζιραίος  Ιωάννης  να  ζει  στην  υπέρθερμη έρημο  του  Ιορδάνη   φορώντας  δέρμα  καμήλας,  όπως  και  ο  Ηλίας, πού έζησε όμως σε δροσερά βουνά.  Ο  Ναζιραίος  Ιωάννης  βάπτιζε  στα  νερά  του  Ιορδάνη,  αδιαμαρτύρητα,   πολλούς  Φαρισαίους  και  ιουδαίους  ιερείς,  χωρίς  να  διαθέτει  ο  ίδιος  κανένα  αναγνωρισμένο  αξίωμα.  Επί  πλέον  ενώ  τους  βάφτιζε  τους  έβριζε  κιόλας.  Στο  σημείο  αυτό  φαίνεται  καθαρά  η  συμπαιγνία  και  οι  σαφείς  εντολές  προς  όλους  από  τον   Γαμαλιήλ.
 

Ο Ιησούς λέγεται Χριστός (Ναζιραίος), επειδή ήταν χρισμένος, δηλαδή αλειμμένος με τελετουργικό χριστήριο έλαιο, που στα εβραϊκά ονομάζεται: «νέζερ».

Ο Ευσέβιος (256-340 μ.Χ) γράφει ότι:   «το ναζέρ, έλαιον αλείματος είναι, το ναζέρ κατά τους Εβδομήκοντα «άγιον» σημαίνει, το Ναζιραίων δε όνομα τον άγιο σημαίνει. Οι παλαιοί ιερείς (προφανώς Εβραίοι) δι’ ελαίου, ναζέρ καλουμένου χριώμενοι, εκ του ναζέρ παραγόμενο, εκαλούντο Ναζιραίοι».  (Ευσέβιος, Ευαγγελικής αποδείξεως 7.2.48-50)

Ναζωραίος  στα Εβραϊκά  na • zir ( נָזִיר , n - z - r ), προφέρεται naw • zeer    σημαίνει «ο  αφιερωμένος».  Αυτή η λέξη βασίζεται σε αποσπάσματα από  την  Γένεση και  το  Δευτερονόμιο.  Ο Ναζι(ω)ραίος ήταν ένα άτομο αφιερωμένο στο Θεό  από τη γέννηση, όπως ο Σαμψών και  ο  Σαμουήλ,  για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα.  Η λέξη nazur  στην αραμαϊκή  σχετίζεται με  Nazir.   Υπάρχουν  αρκετές  αναφορές  στους Ναζιρίτες / Ναζηραίους στην  Παλαιά Διαθήκη και στην  Καινή Διαθήκη.  Ένας  Ναζωραίος  ή  Ναζιρίτης    Nazarite ( נְזִיר ) ήταν ένας Ισραηλίτης,  που  είχε  δώσει  ειδικούς   όρκους  για  αφοσίωση στο Γιαχβέ,  σύμφωνα με τους  οποίους  ο ίδιος θα  απείχε για μια καθορισμένη περίοδο του χρόνου από τη χρήση αλκοόλ,  το  κόψιμο  των  μαλλιών  και  το  πλησίασμα σε  πτώματα. 
Στο τέλος αυτής  της περιόδου  θα  έπρεπε  να  βυθίσει  τον εαυτό του στο νερό.  
Έτσι το βάπτισμα από τον ξάδελφο Ναζιραίο Ιωάννη τον Βαπτιστή του Ναζιραίου (αφιερωμένου στον ναό του Σολομώντος) Ιησού ( Ματθαίος   3:13 - 15 ), γιο της αφιερωμένης  στον ναό του  Σολομώντα  Μαριάμ, θα μπορούσε να είχε γίνει  για να εκπληρώσει  ο  Ναζιραίος  Ιησούς τον  όρκο  του.  Σήμερα οι χριστιανοί εμβαπτιζόμενοι στον νερό απλώς επαναλαμβάνουν την τελετουργία  των ναζιραίων.

«Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται η τάξη των ναζίρ η ναζιραίων, των αφιερωμένων στον Θεό. Ήταν έγγαμοι. Η αφιέρωσή τους φαινόταν εξωτερικά από το ότι δεν έκοβαν τα μαλλιά τους και δεν έπιναν κρασί ούτε άλλα μεθυστικά ποτά. Αυτό συνέβαινε συνήθως για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα (βλ. Αρ 6,1-21). Ορισμένοι ωστόσο έμειναν ισόβια ναζιραίοι, όπως ο Σαμψών και ο Σαμουήλ. Σ ‘ αυτούς θα συγκαταλεχτεί και ο εκλεκτός γιος του Ζαχαρία, διότι σύμφωνα με την αποκάλυψη του αγγέλου:  « οίνον και σίκερα ου μη πίη».  Επιπλέον, ο Ιωάννης θα ζήσει με ισόβια άσκηση και παρθενία».  Καθηγητής του ΑΠΘ κ. Στέργιος Σάκκος, 
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ , ΤΟΜΟΣ Α’ , ΚΕΦΑΛΑΙΑ 1-8, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΧΑ Χριστιανική Ελπίς , Θεσσαλονίκη, 2008

Ο Χριστιανισμός, όπως καταλαβαίνουμε,  ξεκίνησε σαν οικογενειακή υπόθεση  ναζιραίων ιερέων - αφιερωμένων στον ναό του Σολομώντα ατόμων - υπό την καθοδήγηση του αρχιερέως Γαμαλιήλ.  Η  δήθεν  αντιπαλότητα  του  Ιησού  με  τους  ιερείς  και  φαρισαίους  ήταν  στημένη  από  τον  Γαμαλιήλ.  Η  σχολή  του  αρχιερέα Γαμαλιήλ  θα  γεννούσε  μία  θυγατέρα,  η  οποία  έπρεπε,  σύμφωνα  με  το  σοφό  σχέδιο,  να  ξεκοπεί  από  τον  καταπιεστικό  και  άγριο  Γιαχβικό  ιουδαϊσμό,  για  να  είναι  σε  θέση  να  σαγηνεύσει  τα  έθνη,  με  γλυκόλαλες  επικλήσεις  και  όμορφες  ιστορίες  αγάπης  και  ελπίδας.

Ο  Ιουδαϊσμός  τον  1ο  π.Χ.  αιώνα  υφίστατο  από  τον  Ελληνισμό  ισχυρή  πίεση. Ένα επιτελείο  από  οξυδερκείς,  ικανούς  και  σοφούς  ιουδαίους,  υπό  την αρχηγία  του  Γαμαλιήλ,  διέγνωσε  τον  τεράστιο  κίνδυνο  για  εξαφάνιση  του  Ιουδαϊσμού. Υπήρχε  μεγάλη  ανάγκη  ελιγμών  για  αναγέννηση  του  ραγδαία  συρρικνούμενου  ιουδαϊκού  ιερατείου. Έτσι  προέκυψε  η  γέννηση  του  παραλλαγμένου  Ιουδαϊσμού  με  την  μορφή  του  Χριστιανισμού,  ο  οποίος θα  ανοίξει   ένα  νέο  κεφάλαιο  επεκτατισμού, που  όλοι  οι  ιουδαίοι  έπρεπε  να ακολουθήσουν.  Το  νέο  αυτό  είδος Ιουδαϊσμού  θα  εκπλήρωνε  πολύ  καλύτερα  τις  εξουσιαστικές  τους  βλέψεις  επί  των  εθνών.  Έτσι  η  νομοδιδασκαλική  σχολή  του Γαμαλιήλ  έψαξε  να βρει  τα  κατάλληλα  πρόσωπα (δηλαδή  νέους,  εκπαιδευμένους  και  «αφιερωμένους»)  που  θα  διακινδύνευαν  αναλαμβάνοντας  δράση.  Οι  χρισμένοι  ή  χριστοί στον  ναό  ή  σε  ανάδοχες  οικογένειες  ήταν  αρκετοί και  μπορούσαν  να  επανδρώσουν  τις  ομάδες  εκτέλεσης  των  σοφών σχεδιαστών.  Ήταν  οι  κατάλληλες  δεξαμενές  ηρώων,  ένας  ορατός  βραχίονας  ενός  αόρατου  διευθυντηρίου.  Με  την  δημιουργία  του  Χριστιανισμού  κάθε  άλλο  παρά  εγκατάλειψη  του  Ιουδαϊκού  έθνους  υπήρξε.  Απεναντίας  οι  πρώτοι  που  έγιναν  μαζικά  χριστιανοί,  ήταν  το  σπέρμα  του  Αβραάμ,  (όπως  πολύ  αργότερα,  οι  πρώτοι  που  έγιναν  μαζικά  κομμουνιστές),  αφού  οι  ενημερωμένοι  Ιουδαίοι  κατάλαβαν  την  μοναδική  ευκαιρία  που  είχαν  πλέον,  να  προσεγγίσουν  μέσα  από   τον  χριστιανισμό,  τα  ισχυρά  κέντρα  αποφάσεων  και  ιστορικών  εξελίξεων  ώστε  να κάνουν  επιτέλους  το  όνειρο  του  Αβραάμ  πραγματικότητα.  Μάλιστα  στηριζόμενος  απολύτως  στην  Παλαιά  Διαθήκη  ο  Χριστιανισμός  έδωσε  στο  έθνος  αυτό,  απίστευτες  ευκαιρίες  διεθνοποίησης  της  Εβραϊκής  ιστορίας  και  θεολογίας,  κάνοντας  παγκοσμίως  γνωστό,  ένα  ασήμαντο  μέχρι  τότε  θρησκευτικά  και  πολιτικά  έθνος.      

 

 


Το όνομα Ιωάννης (Yochanan) είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα ανδρικά Εβραϊκά ονόματα, πού επιβλήθηκαν με την βία στον Ελληνικό Λαό.
Το όνομα Ιωάννης προέρχεται από το εβραϊκό όνομα
יוחנן (Γιοάναν), που αποτελεί συντομευμένη μορφή του ονόματος יהוחנן (Γιεχώχαναν).
Η ακριβής μετάφραση του Γιεχώχαναν είναι «ο Γιαχβέ, (ο Ιεχωβά, ο φυλετικός θεός των Εβραίων), υπήρξε γενναιόδωρος» ή αλλιώς «ο Ιεχωβά είναι γενναιόδωρος».
Γιορτάστε Έλληνες τον γενναιόδωρο Γιαχβέ σας.

Οι Eβραίοι, πριν την επανάσταση των Μακκαβαίων, κόντεψαν από μόνοι τους να εξελληνιστούν πλήρως, λόγω της ακτινοβολίας τού Ελληνικού πολιτισμού.
Πολλοί Εβραίοι σταμάτησαν να λέγονται Γιεχωχάναν (Ιωάννης) και έπαιρναν Ελληνικά ονόματα (π.χ.  Μενέλαος, Αλέξανδρος). Πήγαιναν στα γυμναστήρια και στις φιλοσοφικές σχολές και θυσίαζαν στους θεούς.
Ένας Ιουδαίος, ο Ιάσωνας, ο οποίος είχε εξαγοράσει το αξίωμα του Αρχιερέα, πήρε την άδεια από τον Σελευκίδη μονάρχη να οργανώσει την Ιερουσαλήμ στα πρότυπα της Αντιόχειας, δηλαδή να πραγματοποιήσει την ανέγερση Γυμνασίου και Εφηβείου. Εκεί, οι Ελληνιστές Ιουδαίοι, αθλούνταν γυμνοί μιμούμενοι τις ελληνικές συνήθειες και μιλώντας την ελληνική γλώσσα. Είχαν μάλιστα αποδεχθεί και τα ελληνικά ονόματα.


Oι Έλληνες, με τον Χριστιανισμό του Γαμαλιήλ και του Ναζίρ Ιησού, εδώ και 2.000 χρόνια, μαγεμένοι από την "ακτινοβολία τού εβραϊκού πολιτισμού" σταματήσαμε να λεγόμαστε Μενέλαοι και Αλέξανδροι και γίναμε όλοι Γιάννηδες. (=ο Ιεχωβά είναι γενναιόδωρος), δεν πάμε στην Ακαδημία, πάμε στα Ιεροσόλυμα. 

 Και υμνούμε τους ιουδαίους στις ιουδαιοχριστιανικές εκκλησίες ως ”ἀγωνισαμένους ὑπὲρ πατρῴων ἐθῶν”. Ξεχάσαμε τα πατρώα έθη τα δικά μας και υμνούμε εκείνους που αγωνίστηκαν για τα δικά τους πατρώα, εναντίον μας.

 

ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου